Chodzenie „śmieciarzy” to regionalny zwyczaj świąteczny z terenu dzisiejszego województwa podkarpackiego. W drugi dzień świąt Bożego Narodzenia, czyli na św. Szczepana, od samego rana po wsi chodzili młodzi kawalerowie zwani „śmieciarzami” i sprawdzali czy panny posprzątały izbę z wigilijnej słomy (należy pamiętać, że w Boże Narodzenie obowiązywał zakaz wykonywania jakichkolwiek prac). Jeżeli dziewczyna nie zdążyła jeszcze posprzątać, musiała okupić się wódką. Był to dla niej wielki dyshonor – oznaczało to, że jest niegospodarna. Dlatego dziewczęta wstawały zaraz po północy i sprzątały, aby zdążyć przed rankiem. Zdarzało się, że „śmieciarze” sami rozrzucali po izbie słomę ściągniętą ze strzechy, a za posprzątanie dostawali poczęstunek. Odwiedziny „śmieciarzy” były formą konkurów.

Z kolei dziewczętom, które nie cieszyły sympatią lub które źle się prowadzały, stawiano przed domem „słomianego chłopa”, czyli kukłę ze słomy odzianą w męskie ubranie. Jeśli dziewczyna okupiła się wódką, kukłę zabierano. Czasem kukłę wrzucano na dach lub wieszano na drzewie.

Źródło zdjęcia:

edukacjaregionalna.republika.pl/22.htm