Noc Kupały, Noc świętego Jana, Sobótka, zwana również Nocą Świętojańską obchodzona jest z dnia 21 na 22 czerwca, czyli w najkrótszą noc w roku. Święto związane jest z terenami zamieszkałymi przez ludy słowiańskie, bałtyckie, germańskie i celtyckie. Noc ognia, wody, słońca i księżyca, urodzaju i płodności, radości oraz miłości. Dzisiaj święto jest alternatywą dla komercyjnych walentynek.

Tej nocy rozpalano ogniska w których spalano zioła. Obrzędy, które były odprawiane miały przynieść świętującym zdrowie i urodzaj. Wesoło się bawiono i tańczono przy skocznej muzyce. Odbywały się wróżby. Skakanie przez ogień i taniec wokół niego miał oczyszczać duszę, chronić przed złymi mocami i chorobą.

Wianki:

Dziewczęta plotły wieńce z kwiatów, magicznych ziół oraz wpinały w nie płonące łuczywo. Ze śpiewem i tańcami niezamężne panny puszczały wianki z zapaloną świecą w nurty rzek. Jeżeli wianek został wyłowiony przez kawalera, oznczało to szybkie zamążpójście. Natomiast jeżeli płynął, oznazało to zamążpóście, ale w nie najbliższym czasie. Jeżeli wianek spłonął, utonął oznaczało to staropanieństwo. Kawaler, który wyłowił wianek wracał ze zdobyczą do bawiącej się gromady, by odnaleźć właścicielkę. W ten sposób ludzie mogli się dobierać w pary, nie obawiając się obyczaju kojarzenia młodych.

Poszukiwanie kwiatu paproci:

Według legendy kwiat paproci zakwitał w Noc Kupały. Wierzono, iż ten kto odnajdzie kwiat zostanie obdarzony mądrością oraz siłą. Zdobycie rośliny nie było wcale takie łatwe, otóż strzegły jej niewidzialne straszydła, które wydawały hałas jeżeli ktoś się do nich zbliżał.