Historia: babka lancetowata jest rośliną znaną od bardzo dawna w lecznictwie. Uważano, że musi ona być silnym środkiem na zranienia skoro nie ginie „nawet na uczęszczanych drogach mimo deptania przez końskie kopyta i rozjeżdżania żelaznymi obręczami wozów”. Przewija się w lecznictwie przez wieki. W starożytności zalecano sok z babki na ukąszenia skorpionów i węży, w średniowieczu na złamania i opuchlizny, a także jako antidotum na miłosne czary. Medycyna ludowa roślinę zalecała w leczeniu chrypki, suchego, przewlekłego kaszlu, nieżytów przewodu pokarmowego oraz dróg moczowych. Surowiec zielarski: stanowią liście lub cała roślina. Rzadziej stosuje się korzeń lub nasiona.

Działanie: sok z babki jest lekiem śluzowym i powlekającym. Również napary i odwary działają przeciwzapalnie w jamie ustnej, gardle i przewodzie pokarmowym. Działanie przeciwzapalne i niszczące bakterie zawdzięczamy irydoidom a osłonowe związkom śluzowym. Wyciągi z babki mają również nieznaczne właściwości wykrztuśne i regenerujące nabłonek. Lekko rozkurczają mięśnie gładkie dróg oddechowych. Stosowane są przeciwko kaszlowi (także u palaczy), chrypce, w stanach zapalnych z utrudnionym odkrztuszaniem i zalegającą wydzieliną. W takich przypadkach należy pić sok z babki w ilości pół łyżeczki na ćwierć szklanki ogrzanej wody najlepiej mineralnej 3 razy dziennie lub syrop z babki lancetowatej 4 razy dziennie po łyżeczce.

Odwar z babki sporządza się z 1 łyżki suszonych liści na 1 szklankę wody i pije 3 razy dziennie po pół szklanki pomocniczo w chorobie wrzodowej oraz zapaleniach żołądka i jelit. Odwar lub sok stosuje się również zewnętrznie. Działa on antyseptycznie, przyspiesza gojenie się ran i regenerację naskórka. Istotne są tu takie składniki jak związki krzemu, garbniki, sole potasu, magnezu i cynku. Rozcieńczony sok lub odwar stosuje się do okładów, przemywań i irygacji. Delikatny wystudzony napar może służyć do przemywań powiek przy zapaleniu spojówek. W przypadkach drobnych zranień i ukąszeń owadów można przykładać świeże, czyste (opłukane) liście babki bezpośrednio na skórę. Substancje zawarte w liściach działają ściągająco i przyspieszają gojenie się ran. Na zmęczone oczy można przyłożyć na powieki 2–3 liście zmiażdżone lekko tłuczkiem lub 2 łyżki suszonego ziela, zalane niewielką ilością wody.

Liść babki można mieszać z innymi ziołami: w schorzeniach gardła, przy kaszlu z tymiankiem, w nieżytach przewodu pokarmowego łączyć z bobrkiem, a w owrzodzeniu żołądka z prawoślazem.

Ciekawostka: Liście po umyciu i usunięciu nerwów są używane na surowo jako sałata, do potraw z twarogu, albo gotowane jako jarzyna lub dodatek do zup ziołowych. Razem z liśćmi pokrzywy i mniszka lekarskiego stanowią składniki sałatki wiosennej.