W wielu częściach Polski w Poniedziałek Wielkanocny chodzono z kogutkiem, zwanym także kurkiem dyngusowym. Początkowo kolędowano z żywym kogutem, potem z wypchanym, glinianym lub drewnianym, którego umieszczano w czerwonym wózeczku. Wózek był bogato zdobiony wstęgami, błyskotkami, a czasem nawet kręcącymi się małymi laleczkami w strojach regionalnych. Chłopców, którzy ciągnęli wózek nazywano kurcarzami. Chodzili po wsi śpiewając  i wszczynając wielki hałas klekotami (bociany kurcarskie).

Uposażeni byli również w sikawki na wodę oraz w żmijki dyngusowe zakończone ostrym szpikulcem, którym straszono dziewczęta.

Obchody miały charakter zalotów, a nawet konkurów. Kiedy któryś chłopiec z kurcarzy spodobał się córce z gospodarstwa, otrzymywał jajka z jej rąk. Oznaczało to iż, dziewczynie spodobał się zalotnik. Jeśli bardzo wpadł jej oko otrzymywał pisankę.

Tak połączone pary miały żyć długo i szczęśliwie z gromadką zdrowych dzieci. Kogut jest bowiem symbolem siły, urody, męskości i płodności.

Zdjęcie główne:  Kogutek wielkanocny (źródło fot. Piotr Andrzejak, sieradz.com.pl)