Z punktu widzenia artystycznego można wyróżnić następujące główne rodzaje zabawki ludowej: opartej na głębokiej tradycji, w której to grupie przeważać będzie ceramika o syntetycznej, w miarę dekoracyjnej formie; wykonywane przede wszystkim dla własnego użytku drewniane figurki ruchome, bedące właściwie tylko szczególną formą rzeźby,; wreszcie różnego rodzaju wózki, u podstaw których leży dawna, przez dzieci chłopskie lub dla nich uprawiana wytwórczość, która następnie stała się sztuką specjalistów, jednakże utrzymaną w pełnym charakterze stylu ludowego.
Osobno można wymienić odmianę będącą, jak się wydaje, późniejszym wariantem grupy drugiej, nacechowanym dowcipnym albo groteskowym przedstawieniem jakiejś postaci lub ich zespołu. Tu już rzadzirj dominuje w całości strona plastyczna; na czoło wysuwa się natomiast obyczajowość, zajmująca miejsce cechującej zabawki ruchome pomysłowości.
W zabawce zwłaszcza grupy trzeciej, dekoratywnie rozwinięty kształt walczy o lepsze z efektami barwy. Z rozmachem i pewnością rzucane czerwone, żółte, zielone i błękitne plamy, linie i kropki, organizowane niekiedy w ornament kwiatowy, przypominają często swym charakterem i swobodą kompozycyjną dekorację kolorystyczną ceramiki ludowej. Przewyższają ją jednak efektami soczystych barw oraz rozmaitością i bujnością ornamentyki. Rzadziej znacznie zabawkę ludową zdobi czarno-szary, graficzny wzór, uzyskiwany przez wypalanie. Jego miękkie i dyskretne linie i kreski łączą się swobodnie z matowym tonem jasnego drewna, zgodne w surowości z charakterem podkładu.
Bibliografia:
J. Grabowski, Sztuka Ludowa; formy i regiony w Polsce, Warszawa 1966
| XI Międzynarodowy Festiwal Koronki Klockowej Bobowa 2010 6-10 października 2010 r |
Tags: dziecko
