Wycinanka zwana jest również wystrzyganką. Przedstawia zazwyczaj kwiaty, bukiety, drzewa, zwierzęta, lalki, ludziki, jaki i całe sceny z życia wiejskiego. Bywają wycinanki ażurowe jak najardziej miesternie haftowane serwetki, wycinanki w postaci gwaizd, kół, kwadratów. Sporządza się je techniką najprostszą, wręcz prymitywną – zawsze przy użyciu nożyc, najchętniej wielkich nożyc do strzyżenia owiec – z kolorowego papieru składanego po wielokroć i nakleja następnie na biały karton. Niegdyś wycinanki służyły ozdobie izb wiejskich i były naklejane na ścianach lub belkach powały.
Dekorowano w ten sposób domostwa przeważnie raz do roku, przed Wielkanocą, po zwyczajowym na to święto bieleniu ścian. Tym samym żywot wycinanek był zawsze dość krótkotrwały – trwał zwykle od jednej Wielkanocy do następnej.Dziś rzadko już wycinanki służą temu pierwotnemu celowi, niewielu ludzi na wsi polskiej zdobi w ten sposób izby. Ale nadal wycinają je kobiety i dziewczęta wiejskie dla ludzi z miasta. Twórczość ta skupiona jest głównie w Łowickiem; wycinanka łowicka pod względm kolorystycznym i bogactwa motywów zdobniczych najbardziej się rozpowszechniła i przypadła współczesnym odbiorcom do gustu, a także najlepiej komponuje się we współczesnych wnętrzach mieszkalnych, bo jest barwniejsza niż inne i weselsza.
Teresa Kuczyńska, Pamiątka z Polski, Warszawa 1978, s. 151-152
Wycinanka ze zdjęcia głównego autorstwa Heleny Rześnej
| XI Międzynarodowy Festiwal Koronki Klockowej Bobowa 2010 6-10 października 2010 r |
Tags: sztuka
