Podhale to przepiękny region Polski, który posiada bogatą tradycję.  Przyjeżdżamy tu, aby odpocząć lub zdobywać góry. Zachwycamy się góralską architekturą, muzyką i sztuką. Jednak nie można zapomnieć o podhalańskiej kuchni.

Do podstawowych potraw kuchni podhalańskiej należy zaliczyć to, co ubogie góralskie gospodarstwo wytworzyło. Zaliczamy zatem to, co było wyprodukowane dla własnych potrzeb i nie przetworzone w celu sprzedaży. Podstawowym składnikiem były ziemniaki, które dodawano do różnych potraw oraz mąka jarcana, czyli jęczmienna lub owsiana. Na Podhalu często jadano bryjkę, czyli potrawę mączną gotowaną na wodzie i okraszoną tłuszczem. Mleko słodkie i kwaśne podawano odświętnie, ponieważ produkowano z niego sery, oscypki i masło, które próbowano sprzedać. Jednym z najchętniej uprawianych warzyw była kapusta, którą kiszono.

Bacowskie rarytasy

Oscypek to chyba najbardziej rozpoznawalny przysmak Podhala wytwarzany z mleka owczego. Tradycyjnie przygotowywany jest przez baców na halach górskich w okresie letniego wypasu owiec. Ser jest  pucony, czyli ręcznie ugniatany. Swój archaiczny kształt wrzeciona zawdzięcza drewnianej foremce – oscypiorce. Oscypek ma jasną złocistą skórkę i wędzony, lekko słonawy smak.

Kolejnym góralskim rarytasem jest gołka, często mylona z oscypkiem. Zwana jest również serem gazdowskim, wytwarzana przez cały rok z mleka krowiego. Nazwa wzięła się z kształtu serka, który przypomina walec. Popularność sera wzięła się z jego łagodniejszego smaku oraz niższej, bardziej przystępnej cenie.

Redykołki to małe serki w kształcie wrzecion. Dawniej bacowie podczas jesiennego redyku, czyli wracania z hal przynosili ze sobą serki o różnych kształtach. Obdarowywali nimi swych najbliższych, a zwłaszcza dzieci.

Kolejnym serem, który warto spróbować będąc na Podhalu jest bundz. Przypomina suchy twaróg, który jest elastyczny – można go swobodnie kroić. Ser produkowany jest z mleka owczego zaprawionego podpuszczką. Podobno najlepiej smakuje bundz, który został przygotowany z majowego udoju i dojrzał przed nocą świętojańską.

Bryndza była podstawowym pożywieniem pasterzy, którzy wypasali owce na górskich halach. Często ser stawał się środkiem płatniczym, który otrzymywali pasterze za swą pracę. Ser ma lekką i grudkowatą konsystencję, bez problemu można smarować nim kanapki. Bryndza ma słony i intensywny smak.