Tradycyjne góralskie chusty zdobione były kwiecistymi wzorami na jednolitym tle, zazwyczaj w kolorze czerwonym, kremowym, białym, zielonym, czarnym oraz ciemnoniebieskim. Te oryginalne szyto z tkaniny tybetowej. Tybet, bo tak potocznie nazywano tkaninę, był materiałem cienkim, wyrabianym z wełny owiec lub kóz tybetańskich. Pod koniec XIX wieku zaczęto z niego szyć spódnice oraz chusty.

Rozwój mody na chusty rozpoczął się na Podhalu pod koniec XIX wieku. W tym czasie Zakopane było chętnie odwiedzane przez gości z miasta, którzy przywozili ze sobą nieznaną dotychczas odzież. Zdarzenie to miało wpływ na bogacenie się górali. Góralki obserwowały nowo-przybywających i starały się naśladować nową modę. Zaczęły wtedy zamawiać towary fabryczne, zwłaszcza chusty i tkaniny.

Okryciem głowy kobiet były wiązane pod brodą chustki, zwane szmatkami. Liczba posiadanych chustek świadczyła o zamożności kobiety, dlatego góralki prześcigały się między sobą w ilości kolekcji.

Kolor chusty dopasowywano do noszonego stroju oraz do uroczystości, na którą ją zakładano. Na pogrzeb i okres adwentowy zakładano szmatki ciemne (zielone, granatowe, czarne), zaś na wesela i święta chusty o żywej kolorystyce.

Dziś barwne chusty wykorzystywane są jako element stroju, jednak nie nosi się ich tak jak dawniej. Zazwyczaj wiąże się je wokół szyi, podobnie jak apaszkę.