Nazwa Czarnego Wesela pochodzi od tradycji kopania torfu w pierwszych dniach maja we wsiach słowińskich. Torf był używany głównie jako materiał opałowy, ale również do użyźniania marnych gleb oraz jako ściółka dla zwierząt.

Torf wydobywano na początku maja, ponieważ wtedy poziom wód gruntowych był najniższy oraz materiał zdążył wyschnąć przed jesienią. Po wypaleniu trawy na łące ściągano pierwszą warstwę ziemi zwaną lecha waura (lichy towar). Potem nożem w kształcie sercowatym nacinano warstwy torfu, następnie zakrzywionym nożem  odcinano kostki. Tak przygotowany materiał nakładano na specjalne drewniane nosidła lub taczki, przewożono na łąkę i rozkładano, aby torf szybko wysechł. Układano je w stos po 15 kostek. Po pewnym czasie przekładano, aby torf był suchy  każdej strony. Na koniec łączono je wszystkie w liczbę 1000, była to jednostka handlowa zwana rutą.

Do palenia w piecu nadawał się torf z najniższych warstw tzw. torf smołowy. Posiadał największą kaloryczność oraz najciemniejsze zabarwienie.

Wydobywanie torfu trwało kilkanaście dni. Była to praca wioskowa, w której każde gospodarstwo zaopatrywano w dostateczną ilość materiału opałowego na zimę. Pracę kończono wspólnym biesiadowaniem, stąd wzięła się nazwa Czarne Wesele.

Czarne Wesele co roku na początku maja organizuje skansen w Klukach. Podczas imprezy można zobaczyć jak wydobywa sie torf, posłuchać ludowej muzyki, spróbować regionalnych przysmaków i zakupić pamiątkę u artysty ludowego.