Postacie w opowiadaniach ludowych o Bogu i świętych wyposażone zostały przez lud w cechy przystojące razej ludziom, niż istotom nadziemskim. Chłopi nieświadomie naginali katolicyzm do swych wyobrażeń i potrzeb związanych z życiem, a przede wszystkim z rolniczym trybem swej gospodarki. Postacie poszczególnych świętych występują jako wyspecjalizowani opiekunowie, chroniący chłopa od różnych klęsk i przykrych przypadłości, opiekunowie określonych miejsc i okolic. Święta i imiona świętych łączą się często z datami rolniczego kalendarza.
Św. Jan Niepomucen – chroni przed powodzią, opiekuje się końmi i chroni ludzi przed obmową
Św. Florian – chroni od ognia zagrodę i plony
Św. Agata i Barbara – chronią od piorunów
Sw. Marcin – osłania swym płaszczem oziminy przed mrozem i pomaga ludziom wydobywać się z biedy
Św. Otylia – chroni zbiory od szczurów i szarańczy
Św. Antoni Padewski – chroni od zguby
Św. Jacek – chroni przed kradzieżą
Św. Apolonia – pomaga przy bólu zębów
Św. Mikołaj – opiekuje się pannami na wydaniu
Św. Anna – jest pomocna przy kojarzeniu małżeństw
Św. Józef – opiekun życia rodzinnego i dobrej śmierci
Św. Jacek i Florian – chronią kobiety od niepłodności
Św. Piotr – napędza ryby do sieci
Św. Ambroży – pomaga pszczelarzom
Króluje nad wszystkimi postać Chrystusa, który głęboko współczuje chłopskiemu uciskowi i biedzie (tzw. ChrystusFrasobliwy), czasem zaś w towarzystwie św. Piotra chodzi nierozpoznany wśród ludzi, ażeby zobaczyć ich troski i w sposób cudowny wynagradzać doznane krzywdy.
Najbardziej czczoną postacią jest osoba Matki Boskiej, pełnej dobroci orędowniczki, która dla swych czcicieli wyjednuje u Syna rozliczne łaski.
R. Reinfuss, Malarstwo Ludowe, Kraków 1962, s. 22 – 23
| XI Międzynarodowy Festiwal Koronki Klockowej Bobowa 2010 6-10 października 2010 r |
