Region łowicki posiada wyrazistą kulturę ludową, rozpoznawalną w Polsce i zagranicą. Charakterystycznymi elementami owej kultury są m.in. wycinanki ludowe, pająki, a także muzyka, taniec oraz tradycyjny strój ludowy. Mieszkańcom dawnego Księstwa Łowickiego powodziło się stosunkowo dobrze. Chłopi musieli odrabiać pańszczyznę, jednak opieka prawna, którą byli otoczeni pozwalała na wiedzenie stosunkowo łatwego życia.

W XIX wieku księżacy stworzyli  jeden z najpiękniejszych polskich strojów ludowych. W dawnej odzieży paradnej występowały inne elementy ubioru wykonane z płótna lnianego. Dopiero w pierwszej połowie XIX wieku pojawiły się charakterystyczne pasiaki, które z biegiem lat zmieniały swą kolorystykę.

Męski strój łowicki

Porównując męski strój łowicki z damskim, zauważyć można, iż jest on skromniejszy oraz nie podlegał szybkim przemianom. Chętnie noszonym okryciem głowy był filcowy kapelusz, zdobiony wyszywaną wstążką oraz pękiem kwiatów. Lniana koszula tzw. bielunka dekorowana była na kołnierzu i mankietach haftem płaskim. Na koszulę zakładano lejbik, czyli kamizelkę sięgającą do bioder. To okrycie przepasywane było długim  na 3 metry i szerokim na 10-15 centymetrów wełnianym pasem, który związywano z boku na kokardę. Początkowo mężczyźni nosili białe płócienne spodnie, dopiero w XX wieku pojawił się na nich pomarańczowy kolor oraz grube paski. Spodnie odświętne noszono zawsze wpuszczone w buty o długiej cholewce.

Kobiecy strój łowicki

W damskim stroju łowickim bardzo ważnym elementem było nakrycie głowy. Zarówno panny jak i mężatki nosiły wiązane z tyłu głowy chustki; wełniane (szalinówki), jedwabne (jedwabnice) oraz płócienne zdobione haftem. Podobnie jak u mężczyzn pod okrycie wierzchnie kobiety zakładały bielunkę. Biała koszula zdobiona haftem posiadała szerokie, dzwonowate rękawy oraz wykładany kołnierz. Na koszulę zakładano kieckę, która powstała poprzez zszycie razem stanika i spódnicy. Stanik o prostym kroju dopasowywany był na plecach zaszewkami. Wykonywano go zazwyczaj z czarnego aksamitu, który następnie zdobiono bogatym haftem. Tym samym materiałem obszywano dolną część kiecki. Zapaski szyte z pasiaków usztywniano pod spodem inną tkaniną, tak aby były rozłożyste i sztywne. Na obramowaniach z aksamitu haftowano wzory podobne jak na staniku. Na nogi zakładano wysokie trzewiki na obcasie, sięgające do pół łydki. Sznurowano je czarnymi, czerwonymi lub różowymi tasiemkami. Biżuteria łowiczanek była bardzo bogata. Odpowiedni rodzaj dobierano do konkretnego stroju oraz wersji kolorystycznej. Chętnie noszono prawdziwe czerwone korale oraz bursztyny. Ilość posiadanej biżuterii świadczyła o zamożności właścicielki.