Tradycyjne Święto Rękawki na Kopcu Krakusa w Krakowie odbywa się we wtorek po Wielkanocy. Nazwa pochodzi od kopca, który zwano również rękawką. Tradycja mówi, że został usypany po śmierci króla Kraka z ziemi, którą lud nosił w rękawach. Rękawka swymi korzeniami sięga do pogańskich obrzędów, a dokładnie Dziadów wiosennych, które przypadają na przesilenie wiosenne. W tym czasie oddawano cześć zmarłym zrzucając z kopca pokarm i monety.

Co najmniej od XVII wieku możniejsi mieszkańcy miasta toczyli jajka, szewskie placki, obwarzanki, bułki, jabłka, pierniki, wprost w ręce chłopców i gawiedzi. Jeszcze w 1939 największą atrakcją było rzucanie z góry chleba, jabłek, pisanek, zabawek, baloników.

Od roku 2000 Drużyna Wojów Wiślańskich „Krak”, Dom Kultury „Podgórze” i Rada Dzielnicy XIII organizują w pierwszy dzień po świętach Wielkanocnych Rękawkę wracając do jej słowiańskich korzeni.

Na zaproszenie organizatorów pod Kopiec Krakusa przybywają grupy rekonstrukcji historycznej i rzemieślnicy z całej południowej Polski. Dzięki nim można zobaczyć jak wyglądało życie we wczesnośredniowiecznych osadach, rekonstrukcje obrzędów związanych z tradycją Rękawki (rozpalenie świętego ognia, rzucanie jaj i kołaczy z Kopca Krakusa, bieg wojów dookoła Kopca), scenki rodzajowe przybliżające życie w średniowiecznej Małopolsce, pokazy rzemiosła historycznego ( kowalstwo, tkactwo, powroźnictwo, warzenie soli, zielarstwo), koncerty muzyki dawnej, pokazy sprawności siłowych i szermierczych, spektakularne bitwy.